3. Method singing

De titel van dit blog is door mij verzonnen omdat ik de link wil leggen met method acting. De acteur vereenzelvigt zich met de personage en maakt daarbij gebruik van de eigen beleving en emotie.

Onlangs was ik bij een harmony college. Georganiseerd door Holland Harmony, de overkoepelende organisatie voor barbershopkoren en kwartetten. Ik woonde o.a. een workshop bij op het gebied van performance (alles moet in het Engels in de barbershop..). De coach (cq docent) vertelde over zijn ervaring als kwartetzanger. In de barbershop zijn de coaches meestal ervaringsdeskundigen, geen geschoolde professionals. Deze coach vertelde over de emotie tijdens een performance. Hij begon een heel verhaal over zijn overleden oma. Dat verhaal gebruikte hij als er een zielige song (cq lied) uitgevoerd moest worden. Ik zag het voor me: een kwartet waarbij de één aan zijn oma en de ander aan zijn cavia staat te denken. Terwijl ook barbershopsongs gewoon een tekst hebben die al een verhaal vertelt.

Zoals ik al aangaf in het blog over de nervus vagus zet de oprechte inleving een cirkel in gang waarbij het lichaam optimaal kan reageren tijdens het zingen. Los van het feit dat een ensemble nooit een echte eenheid kan zijn als iedereen aan een ander zielig verhaal gaat staan denken, hebben die verhalen ook meestal weinig te maken met het daadwerkelijke verhaal van het lied en de authentieke beleving daarvan. Terwijl die beleving nou juist naar mijn mening cruciaal is. Voor de juiste neurologische reacties, de juiste lichamelijke reacties en, niet helemaal onbelangrijk, de geloofwaardigheid. Naar het publiek toe, maar dus ook naar jezelf.

Zo kan een blij lied ervoor zorgen dat jij je blij voelt en blijheid uitstraalt, zelfs als je eigenlijk helemaal niet zo blij bent die dag. En zo kun je een verdrietig lied op een bepaald moment doorleven zonder overmand te worden door je emoties en daarna die emoties ook weer loslaten. Je hebt namelijk zelf in de hand hoever je gaat in je inleving. Tenslotte is het niet jouw verhaal over je overleden oma, maar het verhaal van een ander. Een karakter waarvan jij de jas tijdelijk aantrekt en je inleeft in diens emoties. Naar mijn mening vertolk je dan pas de muziek van de componist, de tekst van de schrijver en laat je door jouw vertolking zien hoeveel waarde jij daaraan hecht. Bovendien communiceer je zo direct met je publiek en maak je hen deelgenoot van het verhaal zoals jij dat op dat moment samen met hen oprecht beleeft.

Voor mij is dat het voordeel van method singing. Daarom werk ik op die manier met mijn leerlingen en koren. Omdat ik zelf als ik zing elke keerweer ervaar hoe heerlijk het is om je onder te dompelen in een mooie tekst die nog indrukwekkender is gemaakt door de toevoeging van muziek. En het telkens weer een eer vind om die ervaring te mogen delen. Zangtechnisch gezien is er dan ook meteen sprake van een betere balans in je lijf voor een ongehinderde energiestroom. Je concentreert je namelijk op het lied en wordt idealiter niet afgeleid door twijfels en onzekerheid.

Zoals een grote filosoof ooit zei: Laat het los, laat het gaan! En ik voeg daar bij deze aan toe: Leef je in! Leef je uit!